شوی چینی در فرش قرمز ایرانی/ علت تعدد برگزاری نمایشگاه‌های خودرو چیست؟

نمایشگاه خودرو و هر صنعت دیگری، رویدادی است که خودروسازان و واردکنندگان هر کشور باید به صورت مصرانه پیگیر آن باشند. اما امسال نمایشگاه‌های متعددی در سراسر کشور برگزار شده که تفاوت چندانی با هم ندارند و بیشتر شویی برای نمایش خودروهای چینی است.

به گزارش اقتصاد پرس؛ اولین نمایشگاه بین‌المللی تخصصی صنعت خودرو تهران در سال ۱۳۷۸ و در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی برگزار شد. هدف از برگزاری نمایشگاه‌های خودرویی را می‌توان اطلاع‌رسانی عمومی در حوزه دستاوردهای صنعت خودرویی کشور و همچنین بازاریابی، تحقیق و شناسایی بازار هدف از سوی خودروسازان دانست.

در سال‌هایی که محدودیت واردات وجود نداشت و شرکت‌های بین‌المللی همچنان در ایران فعال بودند، برگزاری نمایشگاه‌های متعدد خودرویی توجبه‌پذیر بود؛ اما زمانی که خودروسازان داخلی، همکاری خاصی با شرکت‌های بین‌المللی ندارند و صنعت خودروی کشور به جولانگاهی برای محصولات چینی تبدیل شده، تعدد برگزاری نمایشگاه‌های متعدد خودرویی که به‌طور میانگین هر ماه یک بار افتتاح می‌شود، توجیه چندانی ندارد.

با این حال قرار است فردا هم نمایشگاهی تحت عنوان تحول صنعت خودرو در نمایشگاه بین‌المللی تهران برگزار شود و برنامه‌ریزی برای رویداد تخصصی صنعت خودرو هم طی بهمن ماه در نمایشگاه آفتاب از حالا انجام شده است.
سابقه برگزاری نمایشگاه خودرو از ابتدای سال

نمایشگاه خودروی شیراز در خرداد ماه، مشهد در شهریور، تبریز در مهر ماه، نمایشگاه اصفهان و تهران در آبان از مهم‌ترین نمایشگاه‌های برگزارشده امسال هستند. همچنین از تاریخ ۹ تا ۱۵ بهمن ۱۴۰۲، نمایشگاه شهر آفتاب تهران میزبان نمایشگاه تخصصی خودروست.

تمام این نمایشگاه‌های خودرویی که تاکنون برگزار شده به جز در موارد جزئی، هیچ تفاوتی با یک‌دیگر نداشتند و صرفاً تکرار دوباره رویدادهای پیشین خودرویی بوده‌اند. حال لزوم برگزاری این نمایشگاه‌ها در شرایطی که هیچ محصول جدیدی در هیچ یک از شرکت‌های خودروساز و واردکننده رونمایی نشده، مشخص نیست. این نمایشگاه‌ها مانند بازار خودرو به فرش قرمزی برای شوی خودروهای چینی تبدیل شده‌اند.

از سوی دیگر، خودروسازانی که با زیان انباشته، تحریم‌های سنگین و دیگر مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند برای اینکه از قافله جا نمانند، مجبور به شرکت در تمامی این نمایشگاه‌های خودرویی هستند که هزینه سرباری برای آنان بر جای می‌گذارد. بنابراین برگزاری چنین رویدادهایی تنها جیب بانیان این نمایشگاه‌ها را پر می‌کند و سود دیگری ندارد.

نمایشگاه‌های بدون برنامه و پشت سر هم ایراد دیگری نیز داد. برای مثال نمایشگاه خودروی مشهد که شهریور ماه برگزار شد، بدون داشتن ستاد اجرایی منسجم، تنها در حد چند ساعت پیش از بازدید عمومی، درب‌های نمایشگاه را به روی خبرنگاران باز کرد تا بتوانند گزارشات خود را تهیه کنند. بدیهی است که با دو الی سه ساعت زمان بیشتر، تنها می‌توان از چند غرفه محدود بازدید کرد.

در چنین وضعیتی، برگزاری نمایشگاه بیشتر از یک الی دو بار در سال معنی خاصی نداشته و بهتر است جهت مدیریت و بازدهی بهتر، با فاصله زمانی بیش از چند ماه از یک‌دیگر برگزار شوند.