یک اقتصاددان:
در این شرایط اقتصادی، شبیه به قورباغه پخته شدهایم!

یک اقتصاددان اوضاع کشور را «بسیار ناگوار» ارزیابی کرده و وضعیت مردم را به قورباغهای تشبیه کرده که در حال پخته شدن در دیگ آب جوشند. او می گوید اگر دولتمردان این شرایط را درک میکردند، منطقاً نباید بر این روال و رویه نامعقول پافشاری میکردند.
به گزارش اقتصاد پرس؛ علی سعدوندی گفته فعالسازی مکانیسم ماشه «تأثیر اقتصادی عمدهای نخواهد داشت» چرا که «بالاتر از سیاهی رنگی نیست.» به بیان دیگر، چنانچه امروز تحریمها رسماً بازگردند، تغییری بنیادین در وضعیت اقتصادی ایران ایجاد نخواهد شد؛ زیرا بسیاری از مسیرهای اقتصادی و مراودات مالی ایران، پیش از این نیز تحت فشار بودهاند.
با این حال او اوضاع کشور را «بسیار ناگوار» ارزیابی کرده و وضعیت مردم را به قورباغهای تشبیه کرده که در حال پخته شدن در دیگ آب جوشند.
سعدوندی که درخصوص پیامدهای ناگوار فعالسازی مکانیسم ماشه و بازگشت تمامی تحریمهای سازمان ملل متحد بر اقتصاد ایران با «رویداد۲۴» به گفتوگو نشسته، میگوید: «ما ۱۰ سال فرصت داشتیم که ناترازیها را کاهش دهیم، اما نهتنها قدم از قدم برنداشتیم و هیچ کاری برای حل این بحرانها نکردیم، بلکه بخشی به دلیل همین انفعال و بخشی نیز بهدلیل اقدامهای نامعقولی که در این مدت انجام گرفت، بحرانها را به ابربحرانها تبدیل کردیم.»
این کارشناس ارشد سیاستگذاری اقتصادی با اشاره به احتمال بالای فعالسازی مکانیسم ماشه درصورتی که شاهد هیچ ابتکار موثری ازسوی مسئولان وزارت خارجه نباشیم، گفت: «اتفاق خاصی نخواهد افتاد؛ به بیان دقیقتر، بازگشت تحریمها، بهطور واقعی و با سازوکار اقتصادی بر وضعیت اقتصاد کشور تاثیری نمیگذارد و فقط به لحاظ روانی بر بازار و مجموعه اقتصاد کشور تاثیر خواهد گذاشت.»
این اقتصاددان همچنین خاطرنشان کرد: «واقعیت این است که تاثیرات منفی بازگشت تحریمها نسبت به مصائب ناشی از ابربحرانهایی که طی دهههای متمادی در داخل کشور ایجاد کردیم، چندان جدی نخواهد بود.»
سعدوندی پیامدهای ناشی از آثار روانی بازگشت تحریمها بر بازار فیزیکی اقتصادی را مهم ارزیابی کرده و اضافه می کند: اگر مکانیسم ماشه فعال شود و تحریمهای سازمان ملل مجدداً احیاء شود، بر وضعیت جذب سرمایهگذاری در کشور تاثیر منفی میگذارد و وقتی هم سرمایهگذاری کاهش یابد، طبیعتاً باید منتظر کاهش تولید و کوچکتر شدن اقتصاد کشور باشیم.
این اقتصاددان در عین حال با انتقاد نسبت به رویکرد حاکم بر سیاستگذاری اقتصادی کشور طی دهههای گذشته گفت: «وقتی به عملکرد دولتها در سالها و دهههای متمادی نگاه میکنیم، میبینیم که عملاً هیچیک از این چند دولت پیشین، کار موثری در راستای رفع ناترازیها و اصلاح ساختارهای اقتصادی نکردهاند.»
او ادامه داد: «همین دولت جدید که در آستانه یک سالگی قرار دارد نیز از قاعده مستثنی نیست؛ به نظر میرسد دولت حتی از اینکه ساختار بودجه را اصلاح کند نیز ابا دارد. طبیعی است که اگر گامی در مسیر حل مشکلات برنداریم، با گذر زمان بیشتر و بیشتر در وضعیت رکود تورمی گرفتار میشویم.»
این کارشناس ارشد سرمایهگذاری و مدیریت ریسک که معتقد است «رویکرد حاکم بر سیاستگذاری اقتصادی کشور نیازمند اصلاحات اساسی و ساختاری است»، خاطرنشان کرد: «به نظر میرسد وضعیت و ساختار ذهنی مسئولانی که این وضعیت را در کشور به وجود آوردند، اجازه نمیدهد بهسمت اصلاح اوضاع برویم.»
او با اشاره به برخی از جدیترین ابربحرانهای نظام اقتصادی کشور که طی سالها و دهههای متمادی، وخیمتر شده، گفت: «ما با فساد گسترده در نظام بانکی مواجهیم. آیا دولت کوچکترین تلاشی در راستای مقابله با این فساد میکند؟ شما حتی نمیبینید که با رفت و آمد دولتها، یکی از مدیرانی که در این نظام بانکی مشغول به کارند، برکنار شوند.»
او با کنایه به مهاجرت گسترده فرزندان مقامها به خارج کشور در سالهای گذشته، گفت: «تنها امیدمان این است که آقایان دستکم برای تامین فرزندان و اعضای خانوادهشان در خارج از کشور، فکری به حال بحران ارزی کنند.»
سعدوندی که همصدا با طیفی گستردهای از اقتصاددانان «وابستگی اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی» را «یکی از عوامل ریشهای و اساسی شکلگیری این اوضاع نامساعد اقتصادی» میداند، میگوید: «واقعیت این است که بخشی از درآمدهای نفتی صرف پایه پولی و تورم میشود و بخش دیگری برای پرداخت یارانه هزینه میشود؛ شرایطی که منجر به آن شده که پیوسته شاهد وخامت بیش از پیش بیماری هلندی باشیم.»
سعدوندی معتقد است نبودن این درآمد نفتی، به نفع ایران است؛ چراکه حتی یک دلار از این درآمدهای نفتی صرف زیرساختها نمیشود. درواقع یا صرف پرداخت یارانه میشود یا واردات مواد اولیه دارو و خوراک دام.
او می پرسد، آیا طی این چند دهه، یک کیلومتر خط آهن پرسرعت در این مملکت ساخته شده است؟ هماکنون ۱۵ سال است که خط آهن تهران و اصفهان رها شده و حتی یک متر هم جلو نرفته است.
این اقتصاددان سیاستهای حاکمیت در مذاکره با طرف غربی بعد از جنگ را زیر سوال برده و می گوید: چرا نباید مکانیسم ماشه فعال شود؟ ما چه انگیزهای به طرف مقابل دادهایم که فعالسازی مکانیسم ماشه منصرف شود؟ کارشناسان پیش از جنگ، پیشنهاد کرده بودند که با امریکا سند همکاری اقتصادی امضاء کنیم، تا شاید جلوی جنگ احتمالی گرفته شود، اما کسی به این پیشنهاد توجه نکرد.»
او هشدار داده که اگر جنگ دوباره از سر گرفته شود و طرف مقابل زیرساختهای ما را بزند، احتمالاً چند سده به عقب خواهیم رفت.
سعدوندی که معتقد است «دولت در رفع هیچیک از ناترازیها موفق نبوده»، میگوید: «ما ناترازیهای متعددی داریم و هیچ کاری برای رفع آنها نمیکنیم. تنها نوآوری دولت برای مقابله با ناترازی انرژی در این یک سال گذشته، تعطیلی بوده و لاغیر.»
او تصریح کرد: «ما پیوسته در حال تنشزایی و ایجاد بحران تازه هستیم و اینکه چه کسی مقصر است هم روشن نیست.».
سعدوندی در پایان اوضاع کشور را «بسیار ناگوار» ارزیابی کرده و وضعیت مردم را به قورباغهای تشبیه کرده که در حال پخته شدن در دیگ آب جوشند. او می گوید اگر دولتمردان این شرایط را درک میکردند، منطقاً نباید بر این روال و رویه نامعقول پافشاری میکردند.
«لابد به این دلیل است که مسئولان مصیبتی را که ایجاد کردهاند، نمیبینند و درکی از عمق فاجعه و شدت بحران ندارند.»
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 5 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰