اوضاع را به جایی رسانده‌اند که اگر کسی تورم را افزایش ندهد و درگیری با زنان در خیابان را تجویز نکند باید او را بر سر گذاشت و گرامی داشت!

«سخنی با هنرمندان شخصیت‌ ها استادان، پزشکان و…» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم جعفر گلابی است که در آن آمده: حمایت‌ها از دکتر پزشکیان در حال اوج‌گیری است و شخصیت‌های سیاسی و در راس آنها جناب آقای خاتمی ضمن دیدار با وی حمایت کامل خود از ایشان را اعلام کرده است. اما از طرفی هنوز بسیاری از نخبگان و گروه‌های مرجع به این کمپین بزرگ نپیوسته‌اند واز طرف دیگر بیشتر تحولات در دنیای مجازی صورت می‌گیرد و هنوز موضوع انتخابات به متن جامعه و دنیای واقعی سرایت لازم را پیدا نکرده است.

آقای پزشکیان نه پول آنچنانی دارد و نه فرصت زیادی باقی مانده است که همه این بار سنگین را به تنهایی به دوش کشد و از پس ۵ رقیب که بعضا صاحب امکانات فراوانی هستند برآید.ستاد او هم با وقت اندکی که دارد از قوت و انسجام و برد کافی برخوردارنشده است. با این اوصاف اغلب نخبگان کشور بایک حساب سرانگشتی ساده می‌توانند حدس بزنند که درصورت ادامه یکدستی قدرت وپیروزی یکی از اصولگرایان چه آینده‌ای در انتظار کشور است.احتمالا آقای پزشکیان نتواند انبوه مشکلات کشور را حل کند ولی مطمئنا مشکلی بر مشکلات نخواهد افزود.با اینکه خوب می‌دانیم که وی ویژگی‌ها و اخلاق نیکو و شجاعت در عمل و بیان دارد، واقعگرایی آگاه و متکی به کارشناسان است ولی متاسفانه اوضاع را به جایی رسانده‌اند که اگر کسی تورم را افزایش ندهد، با جهان از در تشنج بر نیاید، محیط زیست را به قهقرا نبرد و درگیری با خانم‌ها و جوانان در خیابان را تجویز نکند باید او را بر سر گذاشت و گرامی داشت!

احتمالا آقای پزشکیان نتواند انبوه مشکلات کشور را حل کند ولی مطمئنا مشکلی بر مشکلات نخواهد افزود.متاسفانه اوضاع را به جایی رسانده‌اند که اگر کسی تورم را افزایش ندهد، با جهان از در تشنج بر نیاید، محیط زیست را به قهقرا نبرد و درگیری با خانم‌ها و جوانان در خیابان را تجویز نکند باید او را بر سر گذاشت و گرامی داشت!

چنین وضع نامناسب ونگران کننده‌ای برای همه ایران‌دوستان ایجاد وظیفه می‌کند و شاید خدای ناکرده دیگر چنین فرصتی پدید نیاید. از این رو با اذعان به همه موانع وچالش‌های پیش روی آقای پزشکیان ضروری است که نخبگان کشور با حداکثر ظرفیت وارد عرصه حمایت شوند و یک‌بار دیگر کشور را از گردنه‌های سخت وخطرناک پیش رو به سلامت عبور دهند. به نظر می‌رسد صرف اعلام حمایت‌ها کافی نیست وبزرگواران باید آستین بالا زنند و کاری در خور انجام دهند، مثلا آقای جهانگیری عزیز باحضور خود در کرمان می‌تواند آرای کرمانیان سختکوش را درسبد آقای پزشکیان بریزد، آقایان کرباسچی وحجتی می‌توانندهمین نقش را در اصفهان برعهده بگیرند…و آقای حضرتی آرای مردم با فرهنگ رشت را به سوی کاندیدای اصلاح‌طلبان جلب کند. دیگر دوستان در مشهد و اهواز و آبادان وخرم‌آباد و ایلام و کرمانشاه و سنندج و… هرکدام با برگزاری میتینگ‌ها وسخنرانی‌های روشنگران نیاز کشور را به گوش مردم اقصی‌نقاط ایران برسانند.

ازسوی دیگر صنوف مختلف که هرکدام اثرات سوء ناکارآمدی‌ها را دیده‌اند بادرک شرایط اقتصادی و فشارهای فزاینده برمردم می‌توانند وارد صحنه شوندویک کارستان ملی به راه بیندازند. در صدر صنف‌ها انتظار از جامعه پزشکی و پرستاری و کادر بهداشت و درمان کشور بیش از صنوف دیگر است، آنها ناکارآمدی‌ها و اوضاع نابسامان بهداشت ودرمان را از نزدیک لمس می‌کنند و خوب می‌دانند که یک پزشک متخصص که سابقه درخشان مدیریتی در این حوزه را هم دارا بوده تاچه حد می‌تواند نظام درمانی کشور را از انبوه آسیب‌های رو به تزاید کنونی نجات دهد. در حوزه دانشگاه و فرهنگ وهنر هم همه استادان و نویسندگان و دانشجویان و بازیگران و کارگردانان وتهیه کنندگان و ناشران شاید بیش از بقیه صنف‌ها شاهد انواع محدودیت‌ها و نامهربانی‌ها بوده وتفاوت مدیریت باز و روز آمد را با نگاه‌های بسته و دور از فضای دانش وهنر و سینما و سرایندگی و نوازندگی و… را لمس کرده‌اند.

ورزشکاران محبوب هم که دل درگرو شادی هموطنان خود دارند این عرصه را چون یک بازی حساس ببینند که میلیون‌ها نفر از مردم چشم به آنها دوخته‌اند. به هر حال همه بزرگواران اکنون مختارند که با تلاش مستقیم خود پنجره‌ای به سوی کمال ورونق و آزادی ورفاه بازکنند یا روزنه‌های کوچک کنونی هم کم کم بسته شود. در هر شرایطی سرنوشت کشور و همه ظرفیت‌ها و معضلاتش در دست ماست که هنگام فرصت آستین بالا زنیم وآگاهانه و مسوولانه و پرتلاش راه درست را برگزینیم، تا در آینده احساس کم کاری و پشیمانی آزارمان ندهد.