آفت یعنی فساد اقتصادی و تشکیل مافیاهای ورزشی در داخل

به گزارش اقتصاد پرس؛ گزیده سخنان حضرت آیت الله خامنه ای در این دیدار به شرح ذیل است:

قوت ورزش به اتخاذ تدابیر درست در انتخاب مربی، ترکیب تیم‌های ملی و در مراقبت جدی در بروز آفت در ورزش است.

آفت یعنی فساد اقتصادی، تشکیل مافیاهای ورزشی در داخل، آفت‌های اخلاقی برای ورزشکاران پاکیزه و پاکدامن ما.اینها باید مراقبت بشود.

یکی از توصیه‌هایی که من چند سال قبل به مسئولین ورزش کشور کردم، این بود که این ورزش باستانی را سعی کنند بین‌المللی کنند.

این ورزش بسیار ورزش زیبایی است. این گود ما، این سردم و ضرب ما، این حرکات ورزشی بسیار زیبا، آن شنا، آن میل‌گیری، آن میل‌بازی، کارهایی که میکنند.اینها همه‌اش چیزهای تماشایی برای هر علاقه‌مند به ورزش است.

امروز ورزشی که اینجا این بچه‌ها کردند، از ورزش زورخانه‌ای که ما در دوره‌ی جوانی دیدیم، انصافاً بهتر بود. هم چرخشان بهتر بود، هم میلشان بهتر بود، هم شنایشان بهتر بود، هم کار پایشان بهتر بود، همه چیزش بهتر بود.

تشکر میکنم از آن تیم ملی‌ای که به نشانه‌ی دفاع از مظلوم با چفیه وارد زمین شد، تشکر میکنم از ورزشکارهایی که هر کدامی به نحوی در حمایت از فلسطین موضع گرفتند. مدالشان را به کودکان غزه دادند، مدالشان را به شهدای بیمارستان که محل فاجعه‌آفرینی رژیم صهیونیستی بود اهدا کردند. تشکر میکنم از ورزشکارانی که از رویارویی با طرف صهیونیست خودداری کردند، امروز معلوم میشود که اینها چه کار درستی انجام دادند، حقانیت اینها امروز بیشتر از همیشه آشکار میشود.

این کارها چهره‌ی برجسته و شاخص و دارای منطق و دارای اعتماد به نفس از ملت ایران را در مقابل چشمهای صدها میلیون مردم تماشاگر ورزش نشان میدهد. ملت ایران را معرفی میکند. این بخشی از قدرت ملی ایران است.

بنده موظف میدانم خودم را که تشکر کنم. اولاً از همه‌ی ورزشکاران و تلاشگران عرصه‌ی ورزش، همه، همه‌ی آن کسانی که در صحنه‌های ورزشی تلاش میکنند، زحمت میکشند، سختیها را تحمل میکنند.

تشکر صمیمانه میکنیم از مدال‌آوران. تشکر میکنم از بانوان ورزشکار، از آن بانویی که با حجاب کامل پرچم این دوره از ورزشهای آسیایی را حمل کرد و در مقابل یک دنیا هویت و شخصیت زن ایرانی را نشان داد. تشکر میکنم از آن بانوی ورزشکاری که در هنگام اهدای مدال حاضر نشد با مرد نامحرم دست بدهد، او دستش را دراز کرد، این بانو دست نداد.

تشکر میکنم از آن بانویی که کودک نوزاد خودش در آغوش رفت روی سکو و مدالش را گرفت این یک حرکت نمادین است، این در دنیا به معنای احترام گذاشتن زن به نقش خانواده و نقش مادری است.

تشکر میکنم از ورزشکارانی که حاشیه‌های ارزشی را به ورزش خودشان افزودند و اضافه کردند سجده کردند روی زمین بعد از پیروزی، دستشان را به دعا بلند کردند در وسط میدان ورزشی، پرچم را بوسیدند، روزی پرچم سجده کردند اینها خیلی کارهای مهمی است.

اینها کارهایی است که تشخّص ورزشکار ایرانی اسلامی را بلکه هویت ملت ایران را در مقابل چشم صدها میلیون تماشاگر نشان میدهد و ثبت میکند.
با مسئولان بین‌المللیِ ورزش ما خیلی حرف داریم، به آنها خیلی ایراد داریم. روزی باید به این ایرادها عادلانه رسیدگی بشود امروز قدرتهای استعمارگر و استثمارگر و مستکبر پشت‌سر همه‌ی مراکز بین‌المللی تقریباً ایستاده‌اند مانع از بررسی عادلانه‌اند اما یک روز ان‌شاءاللّه نوبت بررسی عادلانه به این چیزها خواهید رسید.

میگویند ورزش سیاسی نیست اما آن وقتی که احتیاج دارند که ورزش را سیاسی کنند به بدترین شکل ورزش را سیاسی میکنند. به یک بهانه‌ای یک کشور را از شرکت در همه‌ی آوردگاه‌های ورزشی بین‌المللی محروم میکنند. چرا؟ شما فلان‌جا جنگ کردید. اما همانها ۵۰۰۰ کودک شهید را در غزّه ندیده میگیرند، آنجا ورزش نباید سیاسی بشود؟ اینجا ورزش نباید سیاسی بشود اما آنجا بطور واضح سیاسی میشود اشکالی هم ندارد. یک کشور را به بهانه‌ی جنگ از مسابقات جهانی محروم میکنند یک کشور را یک دولت را به کلی ندیده میگیرند.

نه اینکه به خاطر جنگ، به خاطر جنایت‌های جنگی، به خاطر نسل‌کشی حتی آن را محروم نمی‌کنند از ورود در میدانهای بین‌المللی.

امروز همه‌ی دنیا دیگر فهمیدند که ورزشکار ایرانی چرا راضی نمیشود با طرف صهیونیست روبرو بشود در میدان، این را دیگر امروز دنیا فهمیده چون او جنایتکار است، چون برای یک دولت جنایتکار دارد ورزش میکند و در میدان می‌آید، کمک به او کمک به رژیم تروریست و جنایتکار است.

رژیم صهیونیستی در حادثه‌ی طوفان‌الاقصی ضربه فنی شد. یعنی حماس بعنوان یک گروه مبارز، نه بعنوان یک دولت، نه بعنوان یک کشور با امکانات زیاد بعنوان یک گروه، یک گروه مبارز توانست دولت غاصب صهیونیست را با آن همه امکانات ضربه فنی کند.

تا امروز هم نتوانستند از زیر بار فشار و ننگی که این شکست بر آنها وارد کرده خودشان را خارج کنند. بله قدرت‌نمایی میکنند؛ اما کجا؟ در بیمارستان مریضهای غزه، در مدرسه‌ی غزه، روی سر مردم بی‌پناه مردم غزه این قدرت‌نمایی ارزشی ندارد. این مثل این است که؛ که یک ورزشکاری در میدان شکست بخورد، بعد برای تلافی آن شکست به طرفدارهای تیم مقابل حمله کند، به آنها فحاشی کند و آنها را کتک بزند یعنی فضاحت‌بارتر از کاری که رژیم صهیونیستی کرده انصافاً وجود ندارد.

آن باخت سنگین، آن باخت سنگین رژیم صهیونیستی با این بمبارانها جبران نخواهد شد و این‌جور بمبارانها عمر این رژیم غاصب را کوتاه‌تر خواهد کرد، این ظلم و بی‌رحمی بی‌پاسخ نخواهد ماند.